دیپ بایت دندان در اصل یک نوع ناهنجاری ساختاری فکین است که نمونه ساده تر آن اوربایت دندان است. در حالت نرمال فکین بالا و پایین با هم هماهنگ بوده و همدیگر را میپوشانند. جز اینکه فک فوقانی چند میلیمتر  جلوتر از فک تحتانی است، در حالت عادی هیچ مشکلی متوجه این موقعیت فک ها نیست. اما زمانی که فک بالا نزدیک ۳ میلی متر جلوتر از فک پایین باشد میگوییم که شخص اوربایت دارد.

حال اگر این عدد، بین ۴ تا ۱۰ سانتی متر باشد میگوییم شخص اوربایت شدید یا دیپ بایت دندان دارد. در این مشکل، گاهی اوقات فک بالا به قدری از فک پایین جلوتر است که دندان های فک پایین، از جلو ،به کلی پشت دندان های فک بالا پنهان شده اند.

انواع روش درمان دیپ بایت چیست؟

اولین خط درمان برای اصلاح این اوربایت شدید استفاده از پالاتال اکسپندر یا وسیع کننده های کام است. علاوه  بر این دستگاه ارتودنسیریال توربو براکت ها نیز میتوانند در آغاز درمان مورد استفاده قرار بگیرند. استفاده از این دستگاه های ارتودنسی باعث میشود فضا برای رشد دندان های خلفی باز شده و کم کم شدت مشکل کمتر شود.

سایر گزینه های درمان اوربایت شدید

سایر درمان های ارتودنسی ثابت )بریس ها( نیز به درمان دیپ بایت کمک میکنند. اگر مشکل خیلی شدید باشد از بریس ها و برکت های فلزی برای درمان استفاده میشود و اگر مشکل هنوز خیلی کوچک باشد و یا دیپ بایت خفیف باشد میتواند از ارتودنسی متحرک و نامرئی مانند اینویزیلاین ها نیز برای درمان استفاده کرد.

درمان اوربایت شدید تنها محدود به برگرداندن فک ها و دندان ها به حالت طبیعی نیست بلکه نیاز به پروسه های زیبایی نیز وجود دارد. زیرا دیپ باعث ایجاد آسیب به دندان ها میشود و برای ترمیم دندان ممکن است نیاز به روش های دندانپزشکی ترمیم و زیبایی از جمله انواع ونیر دندان (انواع لمینت دندان، ونیر کامپوزیت و …)، تاج و … باشد.

علت دیپ بایت چیست؟

به طور کلی در اغلب موارد اوربایت و نمونه شدیدتر آن ژنتیکی هستند و از والدین به ارث برده میشود. به عبارتی اگر شما در خانواده خودتان شخصی میشناسید که اوربایت شدید دارد احتمالا در نسل های آینده شما هم، چنین چیزی رخ دهد. مشکلات ژنتیکی در برخی افراد باعث میشود که فک بالا زودتر رشد کرده و بزرگ شود و یا اینکه فک پایین از نظر رشد بسیار کند است.

به طور کلی مهمترین علت ایجاد اوربایت شدید دندان عبارتند از:

• بزرگ بودن غیرطبیعی فک بالا
• بزرگ بودن اندازه و سایز دندان های فک بالا
• عدم تشکیل صحیح فک طی دوره رشد استخوانی
• میکیدن پستانک و انگشت بعد از دوره شیرخوارگی
• عادت به جویدن اشیاء سفت و سخت مانند ناخن، یخ، مداد و ..

منبع: www.implantdr.ir

اگر از ظاهر دندان های خود راضی نیستند و با تغییر رنگ دائمی، کج، کوتاه یا بلند بودن دندان و مسائلی از این دست مواجهید، ونیر کامپوزیت می تواند برای شما یک روش ایده ال برای اصطلاح طرح لبخند باشد. در این مقاله هر آنچه که باید درباره این پوسته ها و لایه های نازک بدانید را پیدا خواهید کرد.

ونیر دندان چیست؟

قبل از اینکه بخواهیم وارد مبحث ونیر کامپوزیت شویم، ابتدا لازم است که با ونیر دندان آشنا شوید. ونیر یک پوسته نازک و معمولا همرنگ دندان است که جهت زیبایی بهتر دندان ها و پنهان کردن مشکلات و عیوب ظاهری آن ها، به سطح جلوی دندان متصل می شوند. برخلاف تصور برخی از افراد، ونیرها روکش دندان نیستند و با روکش فرق دارند. چندین نوع ونیر دندان وجود دارد که دو نمونه مشهور از آن ها، ونیر کامپوزیت و لمینت دندان است. در این مقاله درباره نوع اول مطالبی خواهید خواند.

ونیر کامپوزیت چیست؟

همانطور که گفته شد، کامپوزیت ونیر یا (composite veneers) نوعی ونیر است. در اصل این ونیرها، پوسته ها و لایه های بسیار نازک ساخته شده از رزین کامپوزیت هستند که به سطح جلوی دندان ها متصل می شوند. بنابراین نامگذاری آن ها مستقیما اشاره به جنسشان و ماده ای که از آن ساخته می شود دارد.

کاربرد این ونیرهای چیست؟

از این ونیرها برای اصطلاح طرح لبخند یا طراحی آن و به منظور برطرف کردن موارد زیر استفاده می‌شود:

• لکه های روی دندان
• تغییر رنگ دائمی دندان ها
• وجود فاصله بین دندان ها
• کج بودن دندان
• کوتاه یا بلند بودن یک یا چند دندان
• دندان لب پر شده
• دندان ترک خورده
• دندان شکسته

تفاوت بین کامپوزیت ونیر با و لمینت دندان چیست؟

هر چند که هر دو نوعی ونیر هستند و هم شکل و هم رنگ دندان نیز هستند، اما تفاوت هایی نیز با هم دارند. برخی از تفاوت های این دو در ادامه توضیح داده شده است.

کامپوزیت دندان معمولا از چندین لایه سفت شده ساخته می شوند به عبارتی آن ها چندلایه هستند اما لمینت دندان تنها یک لایه نازک و کم ضحامت است که به صورت منحصربه فرد برای هر دندان ساخته می شود.

کامپوزیت ونیر اغلب به عنوان یک راه حل موقت و کوتاه مدت برای اصطلاح طرح لبخند استفاده می شود درحالی که لمینت دندان یک راه حل طولانی مدت است. لمینت ها در صورت مراقبت اصولی 10 تا 20 سال دوام دارند.

درحالی که کامپوزیت دندان عمر کمتری دارد و میتوان آن ها را پس از مدتی برداشت اما لمینت دندان باید همیشه به دندان ها متصل باشد و برگشت ناپذیر است.

قیمت لمینت دندان به نسبت قیمت کامپوزیت بسیار بیشتر است.

اطلاعات بیشتر در مجله سلامتی ایمپلنت

ایمپلنت دندان دارای انواع مختلفی است. یکی از انواع ایمپلنت ها، ایمپلنت فوری است. ایمپلنت های فوری از لحاظ تکنیک و شرایط کارگزاری متفاوت از ایمپلنت‌های دیگر هستند که به این معنی است که اگر طول و عرض استخوان مناسب باشد و چگالی استخوان ایده‌آل باشد, نیازی نیست سه ماه صبر کرد تا ایمپلنت را داخل فک قرار داد. می توان در همان روز جراحی پایه های ایمپلنت فوری را در داخل فک قرار داد. یعنی, بعد از سه یا پنج ماه, دست ایمپلنت  نهایی جای ایمپلنت موقتی را می‌گیرد.

مزایای استفاده از ایمپلنت فوری

ایمپلنت‌های فوری عمدتاً برای دندان‌های جلویی مورد استفاده قرار می گیرند که در زیبایی چهره بیمار نقش اساسی را ایفا می کنند. با توجه به اهمیتی که دندان های جلو در زیبایی فرد دارند نیاز است سریعا جایگزین شوند. در دندان پیشین یا همان کرسی, ما این کار را تنها در صورتی انجام می‌دهیم که گروهی از دندان ها از بین رفته باشند.

 در مورد دندان های کرسی اگر دندان از دست رفته به صورت تک دندان باشد، توصیه نمی‌شود این کار را با وجود فشار ۶۰ N انجام دهید, تمام این شرایط در ابتدا توسط پزشک برای بیمار شرح داده می شود و این بیمار است که می تواند از بین روش های مختلف یکی از روش ها را انتخاب کند.

لازم به ذکر است که یک پروتز ثابت بسیار قوی است می‌تواند برای طول عمر ۱۵ تا ۲۰ سال ساخته شود، و به این دلیل که ایمپلنت هنوز به طور کامل در فک نیست، این فشار را نمی‌توان برای استخوان اعمال کرد و یک پروتز موقت مورد نیاز است. تا استخوان به طور کامل التیام یابد.

یک فایده دیگر استفاده از ایمپلنت فوری قابلیت سایش بالای آن است که  باعث می‌شود فشار ناشی از جویدن به خود پروتز وارد شود و بنابراین  فشار به ریشه دندان یا همان ایمپلنت اصلی وارد نشود.

مورد دیگر استفاده از کاشت سریع زمانی است که تعداد زیادی از دندان‌های مجاور هم از بین رفته باشند. در این صورت کل ناحیه در همان روز عمل جراحی و با یک پروتز موقت به هم متصل می شوند. ایمپلنت ها در این روش به هم متصل و مارپیچ هستند، که به طور خودکار به تثبیت ریشه‌ها کمک می‌کنند و از جا به جایی احتمالی ایمپلنت ها جلوگیری می شود. بنابراین با وجود این شرایط، می‌توان امیدوار بود که ریشه‌ها در جای خود باقی بمانند. و پس از گذشت سه یا پنج ماه که لثه به شکل نهایی خود می رسد و می توان ایمپلنت دائمی را داخل لثه قرار داد.

منبع: مجله سلامتی ایمپلنت

اغلب افرادی که تصمیم می‌گیرند دندان یا دندان های از دست رفته خود را با کمک ایمپلنت دندان جایگزین کنند از مراحل و روال اینکار اطلاعات زیادی ندارد و به همین جهت ممکن است از این پروسه هراس داشته باشند، و یا به دلیل بی اطلاعی از آن، در تصمیم گیری دچار مشکل شوند.

گام اول: مشاوره رایگان و ارزیابی دقیق

متخصصین ایمپلنت در این جلسه محل دقیق کاشت را مشخص کرده و درباره وضعیت مراجعان، نحوه جراحی، مراحل و نکات پیرامون آن اطلاعات کاملی ارائه می دهند.

گام دوم: انجام پروسه های دندانپزشکی خاص (در صورت نیاز و بر حسب ضرورت)

این مرحله البته برای همه مراجعان و بیماران نیست و تنها برخی از آن ها نیاز به این گام دارند. برخی از مراجعان ممکن است مشکلات خاصی در ناحیه دهان و دندان یا در (سلامت عمومی) خود داشته باشند.

آن ها باید ابتدا تمام مشکلات موجود را برطرف کنند و پس از برطرف شدن مسائل، مراحل بعدی آغاز شود. به عنوان مثال ممکن است برخی مراجعان مشکل بیماری لثه (ژنژویت یا پریودنتیت) داشته باشند. تا بیماری لثه بهبود کامل پیدا نکند نمی توان کاشت ایمپلنت را شروع کرد. یا مثلا ممکن است نیاز به کشیدن دندان باشد و باید پیش از عمل اینکار انجام داده شود.

گام سوم: آغاز جراحی برای کاشت ایمپلنت دندان

اگر دو مرحله قبل با موفقیت به اتمام برسد نوبت به آغاز جراحی خواهد رسید. دنتال در این مرحله ایمپلنت با روش جراحی و با برش دادن بافت لثه و دریل کردن استخوان فک کاشته می شود. پس از کاشته شدن ایمپلنت داخل استخوان، بافت لثه بخیه می شود.

بیمار باید صبر کند تا ایمپلنت در محل استخوان ثابت شود و فرآیند استخوان سازی پیرامون آن صورت بگیرد تا کاملا استخوان به ایمپلنت جوش بخورد. در این مدت بافت لثه نیز ترمیم خواهد شد.

مدت زمان عمل نیز بسته به تعداد ایمپلنت ها متفاوت خواهد بود. اما به طور میانگین هر واحد ایمپلنت حدود 1 ساعت کاشته می شود.

گام چهارم: سپری کردن دوره بهبودی

پس از کاشته شدن ایمپلنت دندان، 4 تا 6 ماه طول خواهد کشید تا به استخوان جوش بخورد و فک و لثه ترمیم شوند. بیمار باید در این مدت چند جلسه به کلینیک مراجعه کند تا توسط متخصصان ارزیابی شود و اطمینان حاصل شود که وضعیت ایمپلنت خوب است و بیمار در سلامت کامل به سر می برد.

گام آخر: انتخاب نوع روکش برای ایمپلنت کاشته شده

پس از بهبودی کامل اکنون می توانیم روکش را بر روی پایه ایمپلنت دندان قرار دهیم. بیمار باید یک جلسه به کلینیک مراجعه کند و بعد از ارزیابی نهایی، نوع روکشی که باید روی ایمپلنت سوار شود مشخص شده و پروسه به اتمام می رسد.

منبع: www.implantdr.ir